Hayatı değişen küçük bir çocuk - Bölüm 1

Merhaba ben biraz kendimde bahsediyim.Ben 13-14 yaşınlarında bir çocugum ve hayatı hep eğlence olarak görürüm ama eğlencesiz yerde eğlenmeye çalışır olmazsa oradan uzaklaşırım.Bir gün babamın yanına giderken sanki saniyeler durmuş ve beni biri vurmuş gibi hissettim, ne olduğunu anlamadan galiba başım döndü böyle bir şey oldu caddeden karşıya geçtim.Babamın dükkanına varınca şaşkına döndüm,babam başka adam olmuştu resmen babamın yanında tam eğlenicem beni tuttu ve dediki;"Eğlenme, yasak oğlum bilmiyormusun?" ve olan olmuştu saniyelerin durması ve beni biri vurmuş gibi hissetmen  dünyayı değiştirmiş ve babama yöneldim dedim ki;"Baba öyle bir şey yok, ne yani eğlenemezmiyim?" tabi bunu babama nasıl dedim bilemiyorum ve elini uzattı içimden dedim ki;"Tokatı yiyeceğim ben, niye babama böyle bir şey diyebildim" diye düşünüyordum.Babam elini havaya kaldırıp gösterdi devlet bunu yaptı, içimden öküz gibi ses çıktı "heeeğğğh" dedim tabi belki çenem çizgi filmlerde ki gibi yere düşmemiştir ama öyle olduğunu hissetmiştim ah bu benim hissettiklerim varya insanı öldürür diriltir ve diriltmek kelimesi ney sanki eskiden beri biliyorum ama sanki yeni türetmişim gibi hissediyorum bakın yine oldu.Babam dediki;"Dünya çok değişti ben yaşlandım sen hala büyümedin bu dükkanı kime bırakcam" durdum ve bu olay sanki ajan gibi hissettim sırrın peşinden koşucam diye inat ettim.Aklımda epey soru oluştu;"Devlet bunu nasıl yaptı?,beni kim buraya getirdi?,neden getirdi?,acaba ben şuan uzaylımıyım?" diye sorular türetiyordum kendi kendime düşündüm ve dedim ki yine kendime "Eve gidiyimde arkadaşlarımla konuşuyim tam nedir olay" diye eve yol aldım caddeye varıcam ses geldi;"Evden çıkma yasağı bir saat sonra başlıyor" şaşkın bir halde içimden düşünerek dedimki;"ATATÜRK daha doğmadı galiba ve geçmişe geldim" caddeden karşıya geçtim ve fırına doğru yürüyecektim ve karşımda gördüklerime inanamadım fırın yerine boş bir harebe dükkan vardı bir kaç kişi geçerken sordum;"Acaba oraya ne oldu biliyor musunuz ?" dediler ki;"Kısacası eğlendiler bu hale geldi" ve eve gittim herkes suskun gülmeyi unutan kişiler vardı yani annem kardeşim ablam v.b. gibi ve onları mutlu etmek zorundaydım.Her eğlenceli şeyi yaptım gülmediler hatta ağladılar.Bilgisayardan Fesbuk denen züppeye girdim bende yavaş yavaş eğlenmemeye başlıyordum ve hemen eğlenceli birşeyler açtım yeni sekmeden direk yutuba girdim sikrilex araştırdım şarkılarını beğendim için dinlemem lazımdı ama bir kaç sonuç buldum yutub da hala alışamadım diye şaşkınlık üstümdeydi resmen ve bir şarkısını açtım başlangıcı ve sonu ağlamayla geçiyordu hep ben bunu gerçekten araştırmak istedim ama akşam olmuştu yatağa geçtim...

Arkadaşlar umarım beğenirsiniz bir yorum atsanız yeter dünden beri yazıyorum, görüşürüz.
  _{Not=Bu çocuk gerçek bir kişi değildir.}